Rozważanie tematu zaległego urlopu czuje się czasem jak balansowanie na linie, cienkim i niezbyt jasnobrunatnym. Regulacje dotyczące urlopów – zarówno tych, które zostały wykorzystane, jak i zaległych – są specyficzne i złożone. Wydaje się, że zarówno z punktu widzenia pracownika, jak i pracodawcy, zrozumienie tych przepisów jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania relacji zawodowych. Oto szczegółowa analiza tego tematu w kontekście polskiego prawa pracy.
Sprawdź także:
Prawo pracownika do zaległego urlopu
Każdy pracownik, którego umowa o pracę obejmuje pełny etat, ma prawo do co najmniej 20 dni urlopu w ciągu roku. W przypadku, gdy pracownik nie jest w stanie wykorzystać tego prawa w danym roku kalendarzowym, rozważa się pojęcie zaległego urlopu. Ta sytuacja dotyczy zarówno urlopu związanego z przepracowaniem danego roku, jak i dni, na które pracownik ma prawo, ale nie miało to miejsca w odniesieniu do niektórych dni. Jeśli jednak nie damy radę wykorzystać zaległego urlopu do mamy czas do 30 września następnego roku kalendarzowego.
Tak, wykorzystanie zaległego urlopu jest obowiązkowe. W przypadku niewykorzystania urlopu z winy pracodawcy, pracownik ma prawo do odszkodowania.
Zmiana pracy a zaległy urlop
W sytuacji, gdy pracownik zmienia pracodawcę, zaległy urlop nie jest przenoszony na nowe miejsce pracy. Pracownik musi go wykorzystać lub otrzymać ekwiwalent pieniężny.
Nie, szef nie ma prawa odmówić udzielenia zaległego urlopu. Jeżeli jednak wymagają tego szczególne okoliczności personalne np. zbyt duża liczba pracowników na urlopie w tym samym czasie, pracodawca może zmienić termin urlopu.
Kiedy zaległy urlop przepada?
Jeżeli zaległy urlop nie zostanie wykorzystany do 30 września następnego roku kalendarzowego, przepada. Wyjątkiem są sytuacje, gdy pracownik był na zwolnieniu lekarskim czy urlopie macierzyńskim.
„Zasadniczo nie, pracownik nie może przenieść zaległego urlopu na kolejny rok kalendarzowy, chyba że przebywał na zwolnieniu lekarskim lub urlopie macierzyńskim.”
